در قرن بیست و یکم کشور های در حال توسعه با الزامات گوناگونی مواجه اند که مهم ترین آن ها توسعه، پیشرفت و آسایش نسبی شهروندان است.
در جوامع مدرن حس تکریم، انتخاب و اعتماد به نفس به عنوان اساسی ترین نیاز انسان در شکل گیری شخصیت سالم و اثر گذار در جامعه شناخته می شود. در همین راستا کشور های توسعه یافته سعی در ایجاد فضاهای شهری و امکانات کافی و مطلوب برای شهروندان داشته اند، چرا که این مسئله با سلامت اجتماعی و روانی افراد ارتباط مستقیم دارد. حضور طولانی مدت در آلودگی های محیطی مانند ترافیک، آلودگی هوا و آلودگی صوتی موجب از بین رفتن سلامت روانی و جسمانی بشر می شود، به همین دلیل مسئولان و دست اندر کاران جوامع به دنبال راهی برای کاهش این تنش های روانی و عصبی در جوامعند.
